Penceresine bir cift kumru konmayan ev yoktur. Kumrularin birbirlerine olan düskünlügü herkesi hayran birakir. Birbirlerinden aldiklari sevgiyle, öyle güzel öterler ki keske her evin caminda bir kumru yuva yapsa diye düsünmeden edemez insan. Zaten onlarin yuvasi o kadar basittir ki dal parcalarini bir araya getirerek mutlulugu yakalarlar. Eslerine sadakatleri yine onlarin en belirgin özelliklerindendir.

Bu muhabbeti yasayan sadece kumrular degil tabii. Hicten mutluluk üreten aileler hala aramizda yasar.
Kumrular gibi muhabbeti daim olan ailelerin öyle güzel özellikleri olur ki onlari giptayla izlersiniz.

Onlar, muhabbetlerine dedikodu ve giybet karistiginda rahatsiz olurlar. Onlar güzel seyler konusmak icin vardir.

Onlar, muhabbet etmek icin illa cok güzel ortamlar, uygun zemin ve münasip zaman beklemezler. Bulunduklari konum ve sart ne olursa olsun kelimelerden isik yakarlar. Hem iclerini, hem dislarini mutluluk isiklariyla aydinlatirlar.

Onlarin sözleri ilac gibidir. Cümleleri bala benzer. Iste bu yüzden kumru muhabbetinin tadina doyum olmaz.

Kumru Muhabbeti tadinda bir kitap. Okuyan ve uygulamaya koyabilen herkes kapilarina Bu Evde Mutlu Bir Aile Var yazisi yazabilecek kadar mutlulugu yudumlamislardir.

Ve bir de mutluluklarini su siir misali kagida dökmüslerdir

Pencerenin pervazinda,
Her sabah iki kumru öter.
Muhabbet caylarindan,
Buhar degil, mutluluk tüter.

Yoldan gecenler,
Kasik seslerinde bile,
Sevgi sarkilari duyar.
Perdelerin mutlu raksina bakip
Derler ki
Bu evde mutlu bir aile var