Osmanli dönemi tasavvuf düsüncesi, gerek ortaya cikan türlü akimlar ve gerekse yetistirdigi tesiri caglar ötesini asan mütefekkir mutasavviflar acisindan son derece calib-i dikkattir. Ismail Hakki Bursev de bu cografyanin bir degeri, 120 eser vermis veld bir müellifidir.
Bursev kendini zahir ve batin ilimler bakimindan cok iyi yetistirmis, müteserr bir mutasavviftir. XVIII. yy.da Osmanli Devletinin bütün müesseselerinde yasanan cöküs tekkelerde de baslamis, ehil olmayan kimseler kendilerini seyh ilan etmislerdir. Bursev bu tür seyhlerin müteseyyih, onlara tabi olan müridlerin de merid olduklarini belirtmis ve buna siddetle karsi cikarak, kalemi ve kelami ile bu cöküntüyü durdurmaya calismistir. Kitabul-Envarinda tasavvufun bircok konusuna temas etmis, bunlari degisik bablar altinda vermistir. Zaten kitabin ismi de bu bablari cagristirmaktadir. Eserde 99 bab vardir. Her bab bir nur kabul edilirse, bu bablar Envari olusturmaktadir. Bursev bu bablarda mürid, nefs ve mertebeleri, seriat, tarikat, hakikat, zahir, batin, fakr, fena, beka, kabz, bast, marifet, yakn, sekr, sahv, ask, muhabbet, mücahede, müsahede, mükasefe, zikir, vahdet-i vücd gibi tasavvuf kavramlari ele almaktadir.
