Zaman denince evrenin tamamini kusatan bir güc, sonra insan yasami, ardindan gecmis, simdi ve gelecek kavramlari, günler, aylar ve yillar akla gelir. Zamanin gercekten mevcut bir sey oldugu var sayilir ama ne oldugu acikca söylenemez. Burada hep bir bilinmezlik hali hüküm sürer. Diger yandan, hakikat her ne ise, hükmünü icra etmektedir. Bu muazzam güc varligin tamamini ve insanin tüm hücrelerini kontrol etmekte, adeta her seyi beraberinde sürüklemektedir. Insan, günün birinde simdi oldugu gibi olamayacagini, belki baska bir duruma dogru ilerledigini bilmekte, fakat bu sürece karsi koyamamakta; büyümekte, gecmisini animsamakta, gelecege dair planlar yapabilmektedir. Ama ne yasadiklarini geri getirip o ana dönebilmekte, ne de gelecekte yasayacaklarini vakti gelmeden yasayabilmektedir. Sonucta zaman diye bir gercekligin mevcut olduguna inanmakta, ama onu taniyamamakta ve tanimlayamamaktadir. Zaman hep bir mechul olarak varligini sürdürmektedir. Bundan dolayi zaman büyük kuskunun konusu olmakta, hatta kusku gittikce daha da büyümektedir. Iste bu eser zamana iliskin kuskuyu giderme amaci tasimaktadir. Zamani merak edenler zamana zaman ayirmalidir; tabii sayet varsa