Belki bir gün, ötelerde bir gün, beynim bana muzipce bir oyun oynar ve her seyi unuturum. Unutmadan yazmaliydim. Ankarayi, Iccebeciyi, Oba Sokaki yazmaliydim. Ses beni yazmaya cagiriyordu. Frigya sarayinda Tanri Apollonun saray halki önünde caldigi lirin sesini yalnizca Kral Midas duyar ya hani, bugünden geriye, 70lere, caminin yanindaki o sokaga cagiran sahipsiz ve büyüleyici sesi de yalnizca ben duyuyordum. Cagriya uymamam mümkün degildi. Sese dogru gittim, o yillara, o yillardaki kendime, bulustum kendimle. Yazdim. 1970 Ekiminde baslayip 1979 sonuna uzanan essiz ve gercek hikayemi yazdim. 70ler usul usul üzerime yagarken, damla damla anilardan sirilsiklam, yazdim.