Geleneksel anlamda temel okuma yazma ve basit matematik islemlerine dayanan okuryazarlik zamanla bir beceri seti olarak tanimlanmis hatta bilgi, beceri ve degerlerin birlikte kullanildigi bir yetkinlik alani olarak kabul edilmeye baslanmistir. Buna bagli olarak 21. yüzyilla birlikte yeni okuryazarlik alanlari ortaya cikmistir. Bu durum, okuryazarliklarin ögretim programlarinin temel ögeleri arasinda yer almasini saglamistir. Bu ögretim programlarindan biri de sosyal bilgilerdir.
Sosyal bilgiler dersi, ögrencilere yönelik farkli okuryazarliklarin rahatlikla islenebildigi bir ders olmasindan dolayi önemli bir konumdadir. Ayrica sosyal bilgilerin okuryazarlik zengini bir ögretim programi oldugu söylenebilir. Nitekim sanat okuryazarligindan hukuk okuryazarligina, finansal okuryazarliktan sürdürülebilirlik okuryazarligina, deger okuryazarligindan bilgi okuryazarligina, elestirel okuryazarliktan vatandaslik okuryazarligina cok farkli okuryazarliklar sosyal bilgiler ögretim programinda acik veya örtük bir sekilde islenmektedir.
Sosyal bilgiler dersi esnasinda okuryazarlik egitimi farkli yöntem ve teknikler kullanilarak gerceklestirilmektedir. Bu sürecte sosyal bilgiler dersine katki saglayan calismalardan biri ise okul disi temelli okuryazarlik egitimidir. Okul disi egitim ortamlari, ögrencilerin okuryazarliklari ögrendigi degil, edindigi; tekrar ettigi degil, yasama aktardigi; okuryazarlik kavramlarini ezberledigi degil, bilissel süreclerini kullanarak farkli durumlara uyarladigi; pasif alici degil, üretici olarak aktif oldugu bir egitim sürecini ifade etmektedir. Bu kitapta sosyal bilgiler dersi kapsaminda yer alan okuryazarliklar okul disi ortamlarla iliskilendirilmistir. Ayrica ögretmenlere yönelik örnek etkinliklere yer verilerek teori ile pratik baglantisi kurulmustur.
