Bir sabah, gözlerimi görmemek icin actim.
Karanlik tüm düsüncemi mahkm etmisti siyaha.
Yol bitmis, izim silinmis, sifiri tüketmistim.
Dallarda gezen beyaz ciceklerin adi degildi artik adim.
Umudum, hayallerim, güzellige dair tüm sermayem, sabirla bekleyislerim...
Döküldü inciler gibi birer birer, tutamadim.
Ama tek bir seyi kaziyamadilar ruhumdan
Sevgi
Allaha, dünyaya, denize
Insana
Gözlerimi bu kez görmek icin kapadim ve ben beni yine bende buldum.
Göz kapaklarimda kanat cirpan bir kus ve kanadinda kalbime akan kesfedilmemis gözlerin orman yesilleri...